Καθυστερήσεις...

             «Οι Έλληνες φάνηκαν μάλλον υπομονετικοί, καθώς χρειάστηκε στην Αθήνα αρκετός χρόνος -σχεδόν πέντε χρόνια- για να καταψηφίσει τα κόμματα εκείνα που χειρίστηκαν την κρίση κατά τρόπο εξαιρετικά επιβλαβή για τη χώρα» … «Οι Έλληνες υπέφεραν πολλά από λανθασμένες αποφάσεις που ελήφθησαν όχι μόνο από το ΔΝΤ αλλά και από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις και τις ευρωπαϊκές αρχές, αποφάσεις που οδήγησαν την Ελλάδα σε σοβαρό αδιέξοδο.»   Αυτά δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Paulo Nogueira Batista στην ιστοσελίδα rt.com. (http://rt.com/news/268471-imf-greece-ukraine-loan/)

        Έρχεται να προστεθεί, η δήλωση αυτή, στην καταβεβλημένη διάθεση των πιστωτών της Ελλάδας των τελευταίων δύο ημερών. Πλήρης η απομάγευση του ωρυομένου πολυκέφαλου τέρατος που απειλούσε τους Έλληνες τέσσερις μήνες τώρα. Επιστεγάζει η δήλωση αυτή, του Batista, την αίσθηση που αποκομίσαμε από τον περίφημο εκνευρισμό του Ντάισελμπλουμ στην πρώτη του – περιώνυμη – συνάντηση με τον Γ. Βαρουφάκη: ότι εξ αρχής ήταν προσωπική υπόθεση, για τους επιτετραμμένους των Βρυξελών η υπόθεση της Ελλάδας. Σαν να διεκπεραίωναν – για λογαριασμό ποιων αφεντικών άραγε; - μια διατεταγμένη ευαίσθητη αποστολή.

          Batista, λοιπόν, και Ντάισελμπλουμ: δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Στη μια πλευρά του κάλπικο, στην άλλη του γνήσιο. Όλο μαζί άκυρο, το νόμισμα των νομισμάτων: το αμφιλεγόμενο Ευρώ. Άκυρο επειδή αποτέλεσμα μιας ψευδεπίγραφης επιχείρησης πολιτικής ολοκλήρωσης μέσω μιας πρόχειρης επιχείρησης οικονομικής συσσωμάτωσης. Για μια τέτοια συσσωμάτωση των χωρών της Ευρώπης δεν αρκούσε προφανώς το ενιαίο νόμισμα, ούτε τα συγκυριακά κατασκευασμένα οικονομικά στοιχεία των χωρών που εισέδυαν στα άδυτα της ευρωπαϊκής ομίχλης. Χρειαζόταν, για μια τέτοια ομογενοποίηση ανόμοιων μεταξύ τους παραγωγικά κρατών, πρωτίστως ο μηχανισμός που αναζητιέται τώρα: της αποφυγής του κατακερματισμού της Οικονομικής Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαιτίας της οικονομικής “καθυστέρησης” κάποιων κρατών.

       Όμως, η “καθυστέρηση” αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη. Η αποψίλωση της πρωτογενούς παραγωγικής βάσης των χωρών του Νότου, “για χάρη” της εξάρτησής τους από εισαγωγές και της συρρίκνωσης των εξαγωγών τους, προλείανε και κρατά ανοιχτό το έδαφος για την επέλαση των εξαγωγικών αρμάτων των χωρών του Βορρά. Έτσι, οι Νότιοι πληρώνουν σχεδόν για όλα και οι Βόρειοι εισπράττουν σχεδόν για τα πάντα.

         Για να επιστρέψω στη δήλωση του Batista, οι Έλληνες αποδείχθηκαν πρωτοπόροι στη διάγνωση της παθογένειας που περιέγραψα και ήκιστα υπομονετικοί. Τόσος χρόνος τους χρειάστηκε, απλώς, λίγος σχετικά, για να καταλάβουν ότι αν συνεχίσουν να εμπιστεύονται τα πρόβατά τους στους λύκους, θα δοκιμάζουν την απόγνωση της απώλειας της αξιοπρέπειάς τους τουλάχιστον. Στους Έλληνες επιβλήθηκε η καθυστέρηση στην οικονομική ανάπτυξη. Δεν μπορεί να τους επιβληθεί όμως - ποτέ δεν μπορούσε - η καθυστέρηση στην αντίληψη. Σε σχέση με αυτή την καθυστέρηση, “αξιόλογα” δείγματα έδιναν ανέκαθεν Βόρειοι και οι θιασώτες τους, οι εραστές της συγκυριακής ιστορικής επίπλευσης. Στιγμές τέτοιες της ιστορίας της Ευρώπης, όταν τις συναντάμε στις ιστορικές μας μελέτες, ξαφνιάζουν με την ανοησία των εμπνευστών τους. Το ίδιο θα ξαφνιαστούν οι αναγνώστες της δικής μας ευρωπαϊκής ιστορίας στο μέλλον. Η Ελλάδα, ελπίζουμε, θα αποτελέσει πάλι εξαίρεση…