Συμβολισμοί...

   

… Είναι δύο οι ιδεολογίες που συγκρούονται εξ αφορμής της τρέχουσας περιπέτειας της Ελλάδας. Η μία είναι των δανειστών της, που διαχειρίζονται υπερεθνικά κεφάλαια λογιστικά ύποπτα. Η άλλη είναι των ανθισταμένων, που δεν αποδέχονται την εθνική καταδυνάστευση από διαχειριστές μιας συγκυριακής διεθνούς ισχύος. Στη βάση της δεύτερης ιδεολογίας θα ενισχυθεί στην πολιτική κονίστρα στην Ευρώπη το αίτημα της επανάκτησης της εθνικής υπόστασης, της διασφάλισης της κρατικής κυριαρχίας, της αυτοδύναμης διάθεσης των εθνικών πόρων των κρατών της Ευρώπης. Ο προλεταριακός διεθνισμός, έτσι, αυτονόητο στοίχημα για την αριστερή διακυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., υποχωρεί στο όνομα της αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού.

Πήρε προβάδισμα, είναι αλήθεια, ανεπαίσθητα αλλά κυριαρχικά, τα τελευταία είκοσι χρόνια, ο διεθνιστικός παρεμβατισμός του επεκτατικού κεφαλαιοποιητικού ηγεμονισμού των οικονομικά ισχυρών. Η δεξιά στην Ευρώπη, οι πολιτικές δυνάμεις συντήρησης των συσχετισμών δύναμης δηλαδή, έγινε δούρειος ίππος και ανέστειλε τους μηχανισμούς ολοκλήρωσης των εθνικών κρατών μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Όπως φαίνεται, όμως, αρκούσε μια αριστερή διακυβέρνηση μέσα στην Ευρώπη για να καταδειχθεί ότι προϋποτίθεται η εθνική της οικονομικής ευρωστίας.

Αν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η κυβέρνηση του Α. Τσίπρα τα καταφέρει, τότε και άλλα ευρωπαϊκά κράτη θα διεκδικήσουν την αυτοτέλεια της ανάπτυξής τους. Αυτό θα φέρει πολύ κοντά το τέλος της εξωστρεφούς αφέλειας των καταχρεωμένων και υποτελών ευρωπαϊκών κρατών. Μαζί με την αφέλεια αυτή, θα καταπέσει και η φενάκη των καταχρεωμένων, επίσης, αλλά υπέρτερων κρατών ότι μπορούν να καταδυναστεύουν τους υπόλοιπους στο όνομα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η Ελλάδα, πάλι, θα παίξει το ρόλο του φωτοφόρου ερμηνευτή ιδεοληπτικών στρεβλώσεων. Αν αντέξει στην τρέχουσα συγκυρία θα διαδραματίσει τον ίδιο κρίσιμο ρόλο που διαδραμάτισε και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν είναι τυχαίο που θέτει επιτακτικά το αίτημα των πολεμικών επανορθώσεων. Είναι συμβολική, περισσότερο, η αξίωση. Οι συμβολισμοί στην πολιτική, όμως, είναι καθοριστικοί για τις πολιτικές εξελίξεις.

Ποιος συμβολισμός θα υπερισχύσει; Ο φοβικός, της καθυστέρησης και της απώλειας του τραίνου της «προόδου» και της «ανάπτυξης» που εγκυμόνησε την καταστροφή; Ή ο συμβολισμός της καταγγελίας του οδηγού του τραίνου αυτού για υπερβολική ταχύτητα, η οποία μπορεί να στοιχίσει τη ζωή των επιβατών του; Σύντομα θα το δούμε.

Αν, επιπλέον, αληθεύουν τα αισιόδοξα μηνύματα που έρχονται από τη Ρωσία σήμερα· αν διανοιχθεί ο ορίζοντας της Ελλάδας στις αχανείς στέπες της όντως παραδοσιακής φίλης χώρας, τότε αυτή η συμβολική συνεργασία θα μας ξαναθυμίσει τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και το πώς η Ρωσία, παίρνοντας τη σκυτάλη από την Ελλάδα, κατάφερε το καθοριστικό πλήγμα στον Γερμανικό επεκτατισμό. Είναι σύμπτωση; Δεν νομίζω. Μήπως αυτό φοβούνται περισσότερο οι δυτικοί «σύμμαχοι» της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών; Είμαι σίγουρος!

Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να μας διαφύγει ότι τότε, πριν 65 χρόνια, και τώρα, ο ελληνικός λαός πληρώνει βαρύτατο τίμημα. Αν επαληθευθώ, και αξιοποιηθούν οι θυσίες του ακόμη μια φορά, τότε η Ιστορία δεν θα ξεχάσει την Ελλάδα. Αυτή, τουλάχιστον, δεν την ξέχασε ποτέ…