Εξουσιοπάθεια

Στις εκλογές της Κυριακής ανταγωνίζονται δύο, κυρίαρχες στο είδος τους, εξουσιαστικές οπτικές. Η μία είναι των κομμάτων που αντλούν την εξουσιαστική τους νομιμοποίηση από τον εαυτό τους. Η άλλη είναι των κομμάτων που στηρίζουν την εξουσιαστική τους αναφορά στο κοινωνικό σώμα, στην ίδια την κοινωνική τους βάση. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα υπόλοιπα προβεβλημένα κόμματα.

Η μαζική στέγαση στο πολιτικό υπόστεγο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ψηφοφόρων που εμπιστεύτηκαν τον Α. Τσίπρα, οφείλεται στην αίσθηση που αποκόμισαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων α) ότι δεν είναι ξένοι μεταξύ τους, έτσι που συναντήθηκαν στο ίδιο κόμμα, και β) ότι το κόμμα δεν είναι κόμμα των κομματικών του στελεχών, που χρησιμοποιεί τους ψηφοφόρους του για να νομιμοποιεί τις φιλοδοξίες των διαχειριστών του κομματικού μηχανισμού.

            Οπωσδήποτε, καθέναν που ασχολείται με την πολιτική τον κινεί μια διάθεση να προβληθεί ως πολιτικό ον που δικαιούται να επιβιώσει κοινωνικά επειδή οι πολίτες θα του αναγνωρίσουν μια διακριτή πολιτική ταυτότητα. Έχει σημασία, ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο συμβάλλονται οι πολίτες με το κόμμα που ψηφίζουν. Η Ν.Δ., για παράδειγμα, είναι κόμμα που καλεί τους ψηφοφόρους της να ενισχύσουν με την ψήφο τους την εξουσιαστική προοπτική του κόμματος. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι ΑΝ.ΕΛ. καλούν τους ψηφοφόρους τους να ενισχύσουν, ψηφίζοντάς τους, όχι την κομματική τους εκπροσώπηση αλλά την προοπτική το κόμμα να κυβερνήσει στο όνομα των ψηφοφόρων του, οι οποίοι δεν ταυτίζονται με το κόμμα αλλά με αυτό που εκπροσωπεί το κόμμα στον πολιτικό χάρτη.

            Αυτός ο πολιτικός χάρτης, όπως διαμορφώνεται στην εκλογική διεκδίκηση των ημερών, είναι πασίδηλα χωρισμένος σε κόμματα που επιδιώκουν να ενισχύσουν το εξουσιαστικό τους προφίλ (ΠΟΤΑΜΙ και ΠΑ.ΣΟ.Κ.), σε κόμματα που διεκδικούν την εξουσιαστική τους αναφορά σε ένα μέρος του εκλογικού σώματος (Χρυσή Αυγή, ΛΑ.Ε., Κ.Κ.Ε.), στο κόμμα που αξιώνει την απόλυτη κυριαρχία στο πολιτικό σκηνικό (Ν.Δ.), και στα κόμματα που επιδιώκουν να ενισχύσουν την εκλογική τους βάση όχι για να την εξουσιάζουν, και, μέσω αυτής, το σύνολο του πληθυσμού της Ελλάδας, αλλά για να την υπηρετούν.

            Η έννοια της πολιτικής υπηρεσίας πήρε νόημα στη συγκυβέρνηση που εξέπνευσε στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Αδιάψευστος μάρτυς είναι οι απώλειες που υπέστησαν και τα δύο κόμματα, οι οποίες οφείλονται στη διάψευση των προσδοκιών ψηφοφόρων που «δεν ανήκουν» σε ένα κόμμα, αλλά που πιστεύουν ότι το κόμμα μπορεί να ανήκει σε αυτούς επειδή δεν ανήκει στον εαυτό του, δηλαδή στα κομματικά του στελέχη, που το χρησιμοποιούν για την προσωπική τους πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξέλιξη. 
            Οι "απογοητευμένοι" ψηφοφόροι των δύο κομμάτων που κυβέρνησαν, έτσι, πρέπει να ξανασκεφτούν γιατί τα ψήφισαν και γιατί σκέφτονται να μην τα ξαναψηφίσουν. Αν ο λόγος που στήριξαν τους Τσίπρα και Καμμένο ήταν η βούλησή τους να κυβερνιούνται από πολιιτικά υποκείμενα που συνέχονται από την έγνοια για την κρίση που τους επιφυλάσσουν οι Έλληνες, τότε ο λόγος αυτός δεν εξέλιπε. Αν τους ψήφισαν για να κυβερνηθούν από κάποιους που εμπιστεύονται μόνο ... την κρίση τους, η οποία υπαγορεύεται μόνο από την ανάγκη τους για εξουσία, τότε τα υπόλοιπα κόμματα τους περιμένουν!  

            Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξέρει ότι εξαρτάται από τους ψηφοφόρους του, και αυτό θέλει. Η Ν.Δ. ανέκαθεν επεδίωκε οι ψηφοφόροι της να εξαρτιούνται από το κόμμα, και να τους χειρίζεται κατά βούληση, να τους ποδηγετεί για να απολαμβάνει το κόμμα την εξουσία και τα στελέχη του τα οφέλη από αυτή. Για τη Ν.Δ. οι ψηφοφόροι είναι μια αναγκαία αλλά ανεπιθύμητη συνθήκη εξουσιαστικής επικράτησης. Για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α οι εκλογείς του είναι ο μοναδικός λόγος που υπάρχει, και εξαιτίας τους στοχεύει στην εξουσία που δεν τη στρέφει πάνω και εναντίον τους, αλλά εναντίον του κόμματος που συνήθισε να ψηφίζεται ως κόμμα εξουσίας.

            Η Ν.Δ. δεν είναι πια αυτονόητη εξουσιαστική πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό η εναγώνια προσπάθεια αποκλειστικά του αρχηγού της να πείσει για την κοινωνική της αναφορά. Δεν είναι τυχαίο, όμως, που στη ρητορική της Ν.Δ. κυριαρχεί η αναφορά στην Ελλάδα, ενώ στη ρητορική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. η αναφορά στους Έλληνες. Για τους εξουσιοπαθείς δεν υφίσταται η υλική υπόσταση των υποκειμένων που υφίστανται την εξουσία τους. Για εκείνους που δεν ταυτίζονται με την εξουσιαστική τους ιδιότητα, οι εκλογείς που τους παρέχουν την εξουσία είναι το κίνητρο για να πολιτεύονται. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας της συγκυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ.. Γι’ αυτό, παρόλες τις απώλειες, η εκλογική δυναμική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ισχυρή. Του την παρέχουν οι πολίτες που θέλουν η κυβέρνησή τους να λογοδοτεί στους ίδιους και όχι … στον εαυτό της!