Ο πολιτικός μας καιρός

Οι διαπραγματεύσεις  στο ελληνικό μέτωπο της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης οδεύουν με απροσδόκητα γρήγορο βηματισμό στο τέλος τους. Ως εκ τούτου, η κριτική για τη διαπραγματευτική τακτική της ελληνικής κυβέρνησης προέρχεται, τώρα πια, από την αριστερή πλατφόρμα, στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, από την παραδοσιακή αριστερά, το Κ.Κ.Ε. δηλαδή, και από την άκρα(τη) δεξιά. Ανάμεσα στο δεξιό και το αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος βρίσκεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

 Μήπως είναι ο κυβερνητικός ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το απωλεσθέν στην Ελλάδα για δεκαετίες πολιτικό κέντρο; Μήπως πρόκειται για τη σύγχρονη ισορροπιστική πολιτική δύναμη, που θα διευθύνει τα επόμενα χρόνια τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα; Η στρατηγική του Α. Τσίπρα αυτό καταδεικνύει. Ο ταχύς ρυθμός των επαχθών διαπραγματεύσεων εκεί θα οδηγήσει. Έχοντας καταφέρει να αποστομώσει την εξωτερική στο κόμμα του αντιπολίτευση, να την προσεταιριστεί κιόλας, ενδυόμενος τον μανδύα της πολιτικής ορθότητας στο εσωτερικό και την Ευρώπη, ο πρωθυπουργός πέτυχε ό,τι ονειρεύεται κάθε κυβερνητικό κόμμα: την ελαχιστοποίηση του αναστήματος των ισχυρών αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων, της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρωτίστως.

Με τη σημαίνουσα αντιπολίτευση απενεργοποιημένη, μπορεί ο Α. Τσίπρας είτε να αποσχηματίσει είτε να εξοβελίσει τους αντιρρησίες στο εσωτερικό του μέτωπο.  Γι’ αυτό η ζέση των Ελλήνων διαπραγματευτών να λειάνουν τις διαφωνίες με τους πρώην άτεγκτους εταίρους πριν τον Δεκαπενταύγουστο. Η αλλαγή του καιρού που συνήθως ακολουθεί τη μεγάλη γιορτή θα συνοδευτεί από την εντυπωσιακή αλλαγή στο πολιτικό τοπίο. Όσο σκληρά κι αν είναι τελικά τα μέτρα που θα νομοθετηθούν, η νηνεμία στο οικονομικό γίγνεσθαι θα προκαλέσει αλλεπάλληλες οικονομικές θετικές προβλέψεις, κλίμα ευφορίας δημοσιονομικής και αίσθημα ασφάλειας για το μακροοικονομικό πεδίο στην Ελλάδα. Οι οίκοι αξιολόγησης θα σπεύσουν να αναγνωρίσουν την πρόοδο, το χρηματιστήριο θα βιαστεί να επιβεβαιώσει τις υψηλές προσδοκίες, τα επιτόκια για τα ελληνικά ομόλογα θα αρχίσουν εντυπωσιακά να πέφτουν…

Ο πολιτικός καιρός, επομένως, μαζί με τον καιρό της Φύσης, θα αλλάξουν. Το Φθινόπωρο θα έλθει δροσερό για τον ηλιοκαμμένο πολιτικά πρωθυπουργό, και το θερμόμετρο θα αρχίσει να ανεβαίνει για τους εσωτερικούς πολιτικούς του αντιπάλους. Σ’ ένα κλίμα νικηφόρου διμέτωπου αγώνα του Α. Τσίπρα με την εξωτερική και εσωτερική δεξιά, δύσκολα οι εκπρόσωποι της αριστερής πλατφόρμας θα πείσουν ότι το σχέδιο της ολικής επαναφοράς σε μια Ελλάδα άγνωστη στους Έλληνες κάτω των 50 θα μπορούσε να αποφέρει γλυκείς οικονομικούς καρπούς για όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και για τους Έλληνες κάθε ηλικίας.

Τότε, ενδεχομένως, στο συνέδριο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τον Σεπτέμβριο, να δούμε να γεννιέται ένα δεύτερο Κ.Κ.Ε., ένα πιστό αντίγραφο του πρωτοτύπου. Η μοίρα των αντιγράφων, όμως, είναι γνωστή… Συγκινούν αρκετούς μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για αντίγραφα. Θα είναι σαν μια ηχώ, που θα θυμίζει την αξία της φωνής που ακούγεται από το βάθος της ιστορίας της παραδοσιακής αριστεράς. Όπως κάθε ηχώ, όμως, έτσι κι εκείνη της αριστερής πλατφόρμας θα σβήσει κάποια στιγμή. Άλλωστε, οι πύλες του Κ.Κ.Ε. δύσκολα θα ανοίξουν σε μεταμεληθέντες πρώην συντρόφους, που ζήλωσαν τη διακριτή τους προβολή τοποθετώντας τον εαυτό τους στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αρκετά χρόνια πριν, για να αποκτήσουν λαοφιλέστερο πρόσωπο…

Δεν θα είναι αυτή η μεγαλύτερη νίκη του πρωθυπουργικού ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όμως, παρόλο που σήμερα ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο εσωτερικός. Η μεγαλύτερη επιτυχία του Α. Τσίπρα θα είναι η ισχυροποίησή του έναντι κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που “δάνεισε” την αίγλη της ευρωπαϊκής νομιμοποίησης σε μια αριστερή κυβέρνηση χωρίς να μπορεί να την πάρει πίσω. Συνομιλητής των Ευρωπαίων συντηρητικών θα συνεχίσει να είναι ο Α. Τσίπρας, στα χείλη του οποίου θα επιστρέψει σύντομα το ανοιχτό χαμόγελο. Ζητούμενο για τον πρωθυπουργό, από τον Οκτώβριο και μετά, είναι να δώσει και στους αναξιοπαθούντες Έλληνες, τους τίμιους δηλαδή, λόγους να χαμογελούν αυθόρμητα, όπως παλιά, που ο φυσικός τουλάχιστον καιρός μας έκανε να χαμογελάμε με τις εκπλήξεις του…